Κυριακή, Μαρτίου 18, 2007

"σιωπή,άνοιξη,επιστρέφω,ακρόπολη,φυσάει"

ποιος χτύπησε την πόρτα μας;
ποιος;
ίσως να 'ναι η άνοιξη...
κι αναρωτιέμαι... δεν έκανε τον κόπο κανείς από εσάς να της το πει;
πως εδώ έχουμε ακόμα χειμώνα, στις ψυχές μας.

τίποτα..
προτιμήσατε τη σιωπή...
λογικό μου φαίνεται
κι ας είναι μικροπρέπεια να πνίγετε πίσω απ'τα
τζάμια
τη μιζέρια σας.

θα μπορούσατε όμως να είστε πιο ευγενικοί.
τόσες φορές μας χτύπησε την πόρτα,
έτσι απλά για να σπείρει
δυο τριανταφυλλιές στον κήπο μας.

θα μπορούσατε να είστε πιο ευγενικοί
τώρα με τι καρδιά θα επιστρέψει
να μας
πει "αντίο";
όταν απ' το παράθυρο μας
θα φαίνεται μόνο σκοτάδι...

λυπάμαι, φίλοι μου,
μα δε βλέπω να φυσά για μας ο Αίολος πια...
το χάσαμε το κύμα της σωτηρίας...

έφτασε κιόλας ο Αύγουστος
κι όλοι μαζεύονται στον βράχο της Ακρόπολης
ν' αγγίξουν την πανσέληνο...
θυμάστε τότε που πηγαίναμε κι εμείς,
μια παρέα,
με μια κιθάρα ο ένας
στα χέρια,
με το τουμπερλέκι του κάποιος άλλος
και με τις φωνές μας
προσπαθούσαμε να ξυπνήσουμε τον Διόνυσο;
πείτε μου τώρα...
ποια Ακρόπολη ατενίζει το μπουντρούμι μας;
σε ποια πανσέληνο ταξιδεύει
η ματιά μας;

Σκυτάλη σε αγαπημένους blogers :
Τριαντάρα, AVRA, Hliaxtida, Jimy, Sitronella
με λέξεις : "Χρώματα, Οργή, Χαρίζομαι, βράχος, αναπνοή"

10 σχόλια:

kyriaz είπε...

"έφτασε κιόλας ο Αύγουστος κι όλοι μαζεύονται στον βράχο της Ακρόπολης
ν' αγγίξουν την πανσέληνο...
θυμάστε τότε που πηγαίναμε κι εμείς, μια παρέα, με μια κιθάρα ο ένας
στα
χέρια, με το τουμπερλέκι του κάποιος άλλος και με τις φωνές μας
προσπαθούσαμε να ξυπνήσουμε τον Διόνυσο;
πείτε μου τώρα...
ποια Ακρόπολη ατενίζει το μπουντρούμι μας; σε ποια πανσέληνο ταξιδεύει
η ματιά μας;"

Όμορφο στ' αλήθεια.
Τα κατάφερες υπέροχα!
Σ' ευχαριστώ που δέχτηκες την πρόσκλησή μου.
Καλή σου μέρα!

Iron man είπε...

Εάν κάποιος μου έλεγε να ΠΡΟΣΘΕΣΩ μία ημερομηνία δεν θα μπορούσα εύκολα να του βάλω αλλά σίγουρα έχει-φέρει την αίσθηση του 1920 και μετά.. ασπρόμαυρα όλα
Καλή Κυριακή

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

Υποκλίνομαι στην υπέροχη γοητεία των λόγων σου!!!
Να είσαι καλά & Να Γράφεις! Για σένα & για κείνους που καταλαβαίνουν...
Φιλιά!

ΥΣ: Σε ευχαριστώ καλέ μου από την καρδιά μου που με τιμάς με την πρόσκλήσή σου, μα...

Paranoia είπε...

kyriaz
και εσένα ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία!

jimy
νομίζω πως δεν έχει εποχή
χαμένο στο χρόνο, θάλεγα!

ηλιαχτίδα

ήθελα να βάλω κι εγώ το λιθαράκι, να σβήσει αυτό το ¨αντίο"..
τόσο απλά!

Iron man είπε...

έχει ένα ρομαντισμό πάντως εκτός και αν θές και αυτόν να τον εξαφανίσεις απο το κείμενο,βρίσκω αρκετά ..
κράτα το mail μου θα ήθελα να επικοινωνήσουμε siddim@gmail.com

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Ωραίο με συνοχή και περιεχόμενο το κείμενο που βγήκε, με τις πέντε λέξεις
Καλησπέρα

Paranoia είπε...

jimy

ρομαντισμός που θέλουμε να χάνουμε, ανάμεσα στις λέξεις που παιδεύουμε, σε ανοχύρωτα κάστρα που είμαστε κλεισμένοι?

τάσος v. καραμήτσος

σ' ευχαριστώ
οι φίλοι βοηθάνε τριγύρω μας με υλικό διάθεση από δίπλα μας, ευτυχώς για μας.

AVRA είπε...

ευχαριστω για την προσκληση, θα ανταποκριθω το γρηγοροτερο...

triantara είπε...

και τι πρέπει να κάνουμε ρε παιδιά; ποίημα ή κείμενο; δεν προλαβαίνω να το ψάξω, εξηγήστε στην γιαγιάκα... :)

Paranoia είπε...

@AYRA

είμαι σίγουρη πως με αυτό το παιγνίδι των λέξεων θα συνεχίσεις αφήνοντας το έντονο στίγμα πίσω σου, και σε επέλεξα σιωπηλά!

@Triantara

γράψε ότι έρχεται μέσα στην ψυχή σου, όπως κι αν έρχεται,
σαν βουβό κλάμα,
σαν παρένθεση,
σαν αναστεναγμός,
σαν λύτρωση
όπως κι αν είναι
μοιράσου το μαζί μας!