Όνειρα Αλμύρας

Το πρόσωπο κολλημένο σε κείνη τη γαλάζια σου μπλούζα-κουβάρι που ακόμα μυρίζει θάλασσα και που δεν θέλω να ξεδιπλώσω σάμπως και χαθείς.
Βλέπεις η θάλασσα με σημάδεψε από τα πρώτα χρόνια μου.
Δεν υπάρχει αλλού ανάσα αλμύρας να με ξεκουράσει.
Οι ρίζες στους γέρικους κορμούς τούτο το συννεφιασμένο φθινόπωρο μυρίζουν πυροτεχνήματα Ανάστασης και η βροχή δεν έρχεται να τα σβήσει.
Τα κόκκινα τριαντάφυλλα που πότιζα κάθε μέρα χαμογελώντας στο καλημέρα μου ανασαίνουν το αυτονόητο, αφού δεν υπάρχει λόγος να τα κλαδέψω.
Το αύριο θέλω και ελπίζω να’ ναι μια υπόθεση κοινή μοιρασμένη στα δυο, την ώρα που τα ζευγάρια των πουλιών θα κάνουν κύκλους στα μάτια μας, φιγούρες χορευτικές γιομάτες λατρεία κι αφοσίωση, φλερτάροντας με τιτιβίσματα υποσχέσεων.
Hey, Εσύ με το βελούδινο κοίταγμα κείνο που δεν μοιάζει με κάποιο άλλο κι ένα χαμόγελο "ήλιο" μόνιμα ζωγραφισμένο, να πλανάρεις στα όρτσα κόντρα στην παλίρροια.

Κι η μπλούζα σου η θαλασσιά να μυρίζει άγριο κύμα...κι αλμύρα δίχως τελειωμό!

Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες!

Ώρα 04.30 που αποφασίζω να αρχίσω αυτό το ποστ.
Δεν φταίω για την ώρα. Συνήθως τις μικρές ώρες συμβαίνουν τα ακατονόμαστα.
Αν ανατρέξετε σε προηγούμενα ποστ θα διαπιστώσετε πως όλα έχουν μια συνοχή και σύννομη ακολουθία γύρω μου. Κάπου λοιπόν αναφερόμουνα στην «Εκδίκηση του χοντρού».
Και μπορεί ο κακός ο χρόνος να περνάει, ο κακός ο γείτονας όμως ποτέ.

Πρώτη βροχή του χειμώνα σήμερα και παρ’ ότι δεν έχω δάσος που κάηκε γύρω μου, η πλημμύρα μας έπληξε οικογενειακώς. Αφού στα 5 πρώτα λεπτά βροχής η οροφή (ταράτσα) άρχισε να μπάζει νερά. Σαν να έβρεχε, μέσα στο σπίτι δηλαδή. Τρέχοντας λοιπόν και βάζοντας λεκάνες και κουβάδες, τάπερ και ταψιά, πετσέτες και ντενεκέδες μάζεψα ότι μπόρεσα. Παρεμπιπτόντως τα όμβρια ύδατα τα φύλαξα για το λούσιμο, κάνουν μεταξένια μαλλιά. Δράστης και ηθικός αυτουργός ο χοντρός γείτονας, που το καλοκαιράκι άνοιγε τρύπες ακριβώς από πάνω μου για να κατασκευάσει το παράνομο δώμα που λέγαμε. Έτσι για τη καύλα του, αφού ο νόμος έχει πολλά παράθυρα στη σκατοχώρα που ζούμε.
Τότε τον σταμάτησα, με αυτοψίες και αυτεπάγγελτες διώξεις. Αστικά δικαστήρια και χρονοβόρες λύσεις.
Οι τρύπες όμως και οι ρωγμές που δημιούργησε ουδέποτε έκλεισαν.
Αποτέλεσμα : σήμερα ένοιωσα πτωχή και άστεγη. Πλην όμως, τίμια.
Αφού όπου κι αν στεκόμουνα μέσα στο ίδιο μου το σπίτι βρεχόμουνα.
Κι αυτός έπαιζε τάβλι κάτω από μένα ακριβώς και τα ζάρια μου τρυπούσαν τον εγκέφαλο.
Κατέβηκα και τον ειδοποίησα για το κακό που συμβαίνει πάνω του, αφού είναι ο πραγματικός δράστης και αυτουργός εκτός από διαχειριστής ταυτόχρονα.
Και έσκασε στα γέλια…αφού μου τόνισε να μην τον ενοχλώ.

Ε, δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος, να γυρίσουν τα μυαλά του.
Κι εδώ αρχίζει το έργο να γίνεται κωμωδία παράνοιας για να υπερασπίσω και τον τίτλο μου.
Επέστρεψα στο σουρωτήρι σπίτι μου, φόρεσα τα πιο στέρεα τρίπατα Nike μου και επέστρεψα στην πόρτα του. Τουλάχιστον εκεί δεν βρεχόμουν.
Και άρχισα τις κλωτσιές, μαζί με τα μπινελίκια στην πόρτα του.
Στη συνέχεια ανέβηκα σπίτι μου, κουβάλησα στο μπάνιο μου τις λεκάνες, έκανα ένα μπανάκι σε φυσικό νερό δίχως άλατα και χλώρια και περίμενα…
Ήταν θέμα χρόνου πια. Οι ένστολοι (πρωτοφανώς) σύντομα, μου χτυπούσαν την πόρτα. Τους υποδέχτηκα και τους δάνεισα τις πρόχειρες ομπρέλες που διέθετα.
Ετοιμάστηκα και τους ακολούθησα αφού ζήτησα να ακολουθήσει και ο κακός γείτονας. Πράγμα που έγινε βεβαίως.
Εκεί πια κι άλλες μηνύσεις συνέχεια των προηγουμένων συντάχτηκαν. Α, όλα κι όλα ο νόμος λειτουργεί άμεσα όταν «συντάσσεται». Όταν εκτελείται πάντα μυστηριωδώς καθυστερεί.
Ευτυχώς πρόλαβα και πήρα όλα τα απαραίτητα. Βουρτσάκι και οδοντόπαστα, μακιγιάζ, τσιγάρα, κινητό και καραμελίτσες για να γλυκάνω τον καημό και την πίκρα μου. Με έβαλαν στο κρατητήριο. Η "Παράνοια" ή αλλιώς Φιορούλα σε Αυτόφωρη διαδικασία. 'Ελεος!
Έβγαλα φωτογραφίες στο κελί μου με την ανάλογη πόζα. Πάντα αποθανατίζω τις ιδιαίτερες στιγμές μου, όλα κι όλα. Ο γείτονας έτριβε τα (μπιπ) αρχίδια του, προκλητικά. Δεν ήξερε τι τον περίμενε, ή μάλλον ο δικηγόρος του τον ενημέρωσε πως σε λίγο θα μου έκανε παρεούλα και μάλιστα έως τη Δευτέρα. Ο δικηγόρος του ευγενής μου συστήθηκε και μέσα στην περιπέτεια μου δεν κρατήθηκα,έλιωσα στα γέλια, αφού μου συστήθηκε και το όνομά του είχε ρίζα και κατάληξη ζαρζαβατικό που γίνεται εξαίρετη σαλάτα εποχής. Έσκασα στα γέλια και του έκανα γνωστό πως οι αντοχές μου είναι γαϊδουρινές και τη Δευτέρα θα γράφαμε ιστορία.

Μετάνιωσε και απέσυρε τη μήνυση και σωστά έπραξε. Ήμουν αποφασισμένη γιατί ξέχασα να σας πω πως είχα προλάβει να αποθανατίσω το διάτρητο σπίτι μου. Έπρεπε όμως να αδειάσω τους κουβάδες. Και το ποινικό μου μητρώο πεντακάθαρο εν αντιθέσει με τον αντίδικο που τα έχει όλα φουσκωμένα. Και ο βρασμός ψυχής με αποδείξεις έχει ελαφρυντικά.
Και η μαλακία όταν επαναλαμβάνεται, ατροφεί το «όργανο».

Φύγαμε μετά τις διαδικασίες γιατί τον λυπήθηκα πάλι. Έχω άλλους τρόπους να τον επαναφέρω στην τάξη. Θα ακούει μουσική καθημερινά όλες τις ώρες που επιτρέπεται σε φουλ ντεσιμπέλ, αν σύντομα δεν επανορθώσει. Και κάποιος θα χτυπάει ρυθμικά όλες τις κατσαρόλες του σπιτιού την ώρα που θα κοιμάται πάνω απ’ το μαξιλάρι του.

Ο νόμος στο χέρι με ψυχρό πόλεμο και όπλα την αργή εξόντωση.
Έτσι η Παράνοια δικαιολογεί το όνομά της άλλη μια φορά, αφού όλα στη γαμω-χώρα κινούνται αργά και τραμπούκικα μόνον.

Θα εφοδιαστούμε με πανοπλίες - αδιάβροχα και το αποδεικτικό υλικό θα πολλαπλασιάζεται. Μέχρι τότε η πολιτεία θα μου θυμίζει με το τρόπο της, πως η υποταγή μου και αποδοχή της παρανομίας των άλλων, μου αφαιρεί το δικαίωμα στην άμεση λύση και στο δικαίωμα να νιώθω ασφαλής μέσα στο σπίτι μου.

Γιατί είναι τόσο κακός που ακόμα και την επισκευή από μένα την ίδια για να γλιτώσω, μου την απαγόρευσε…

Στην επόμενη φάση σκέφτομαι να τον κάνω σαπούνι…κι ας βγει βρωμερό…
δεν θα γλιτώσει.
Μια διαφορετική πρωτότυπη νύχτα που ήταν διασκεδαστική εξέπνευσε.
Οποιοσδήποτε από σας θα τον είχε ισοπεδώσει ήδη.


Υ.Γ.'Ενα φιλί στην "αγάπη" συμπαραστάτη
κι άλλο ένα στο φίλο του χτες-σήμερα.

Συμ-πρωτεύουσα με τα όλα της

Βόλτες μέσα στο αυτοκίνητο. Κυνηγώντας το Βαρδάρη-ψεύτη και κινηματογραφώντας ξωτικά του παραδείσου.
Το «όμορφο» πλάι μου, κλεφτές ματιές, βγάζουνε φλόγες.
Τι το’θελες να κοιτάς προς έξω πλευρά κυρά μου. Δεν σου έφτανε που όλη την ομορφιά την είχες 5 εκατοστά παρά δίπλα;

Μουτσούνες με μπόλικο καμουφλάζ σε αφίσες Μάκης Χριστοδουλόπουλος, Ζαφείρης Μελάς οι πρώην φίρμες στη ζάλη της επαιτείας. «Κάθε πικραμένος ας προσέλθει».
Να κλάψει μαζί μας, να αυτομαστιγωθεί με τα δακρύβρεχτα επικά μας κλαρίνα και ακούρδιστα βιολιά με ύμνους-άσματα παρωδίες, εισαγόμενα απ’ το Μενίδι με τελευταίας τεχνολογίας Ντατσούν και αφού γδάρει τις σάρκες του και μας πάρουν τα αίματα να αφήσει ότι έχει ευχαρίστηση σε ροζάκι νόμισμα κι ύστερα να επιστρέψει στη μιζέρια του.
Και ποιος με ρώτησε για την αισθητική μου; Προτιμώ να βλέπω τη Gizelle, σε πόζες προκλητικές, πολλά υποσχόμενη.
Τις σκατόφατσες δεν μπορώ να προτείνονται σαν αξιοθέατο.
Φτάνει τόση σκατίλα που ούτως ή άλλως γεμίσαμε.

Επιστρέφω τη ματιά μου στο «όμορφο», την συμπρωτεύουσα δεν την χόρτασα ούτε τούτη τη φορά κι απ’ ότι διαφαίνεται είναι αχόρταγη.

Γλυκιά Ζάλη

Κάθε φορά σαν πρώτη
Το τρέμουλο των χεριών λίγο πριν κάνεις το τελευταίο κλικ στο νούμερο προσέγγισης.
Ο ιδρώτας που τυλίγει τη σάρκα στο παγωμένο του χάδι, εντολοδόχος σκιά ετοιμοπόλεμη στο αχαλίνωτο κάπου αόριστο, δίχως όρια.

Κι ύστερα η συνάντηση…που τα κορμιά ποθούν, ζαλίζονται, προσμένουν.
Κι η ένωση.
Κάθε φορά δυνατά ίδια και τόσο διαφορετική. Με το πάθος της στέρησης, το φόβο της απώλειας. Με ζαλισμένα μυαλά – οι λέξεις γυμνές από στολίδια να παρατείνουν την ανάσα λίγο πριν εκπνεύσει οριστικά. Λίγο πριν χαθεί στα βάρβαρα μονοπάτια της άδικης εξιλέωσης, νεοσύλλεκτος στρατιώτης μπροστά στο ερώτημα: που κρυβόσουν ως τώρα; Τα χρόνια να μονοπωλούν το συμβόλαιο στο μονόπρακτο της ανυπαρξίας ως σχεδόν χτες.
Χαμένοι με γόνατα που λυγούν, οριστικά παραλύουν στον ύπνο- ξύπνιο.

Ω! Θεέ μου…πόση ζάλη κι απόψε!

DELETE

Η πλέον ενδιαφέρουσα λέξη πίσω από τ' άψυχα πλήκτρα του υπολογιστή.

Σαν χείμαρρος παρασέρνει κάθε χρήσιμη ή άχρηστη σκέψη!

Και πάλι απ' την αρχή.

Καλό μήνα και καλά νέα πλάνα !

Delete
then once more


η ψυχοθεραπεία αρχίζει με πολλή Alannah Myles για την ώρα