Επέστρεψα από ένα γρήγορο ταξιδάκι ανανέωσης μέχρι τη γειτονική Ιταλία, το χρειαζόμουνα έτσι για να γεμίσω τις μπαταρίες μου κατά πως λένε. Και μπορεί τούτη η χώρα να μας πληγώνει όταν την αποχωριζόμαστε κατά τον ποιητή ή να κάνουμε τις συγκρίσεις μας, μα τελικά η ζεστασιά που βγάζει η αγκαλιά της συν το γέλιο σε κάνουν να τα ξεχνάς όλα. Λίγο αυτά που άφησες πίσω σου, λίγο αυτά που περιμένεις, φτάνουν για να νοσταλγήσεις τα ευτράπελα που με σιγουριά θα συναντήσεις γυρνώντας.
Έτσι λοιπόν αποφάσισα να ανοίξω τηλεόραση μιας και αποτοξινώθηκα έστω και λίγο αυτές τις μέρες. Και πέφτω πάνω σε διαφήμιση που φωνάζουν περήφανα για το μεγάλο δώρο που προσφέρουν. Ε, όπου δώρο και χαρά συνεπώς ανοίγω αυτιά και μάτια διάπλατα.
«Σας χαρίζουμε τα 300 πρώτα τριχο-φυλάκια περιεκτικότητας από μια, δυο ή τρεις τρίχες έκαστο».
Και γαμώ τα marketing δηλαδή...
Μάλιστα καλά είδα κι άκουσα. Οπότε η συγκεκριμένη μέθοδος φαντάζομαι σε αναγκάζει να πληρώσεις τα υπόλοιπα τριχοφυλάκια - ωοθυλάκια - καμιά σημασία δεν έχει, ειδεμή σε βλέπω να γίνεσαι πουά και να φέρνεις προς Δαλματάκι σε extra large.
Άλλο εκπληκτικό: Πλυντήριο για κατοικίδια. Ναι καλά διαβάσατε. Έχουμε δόξα το Θεό πλυντήρια για πιάτα, ρούχα, αυτοκίνητα, χαλιά και δεν μου έρχεται τι άλλο διαθέτει η σύγχρονη τεχνολογία αλλά για ζώα όχι δεν το είχα ακούσει.
Το ακόμα πιο περίεργο είναι στο ότι ο ιδιοκτήτης προσπαθούσε να μας πείσει πως το κακόμοιρο σκυλάκι που πλενότανε εκείνη την ώρα σε πανελλήνια τηλεθέαση, ήταν τρισευτυχισμένο, παρ’ ότι έτρεμε σύγκορμο εγκλωβισμένο στο ένα μέτρο με το νερό και το σαμπουάν να το πυροβολούν ανελέητα.
Τα ματάκια του τα έλεγαν όλα, όχι εγώ.
Το πιο αστείο της ιστορίας είναι που η τιμή για το πλύσιμο είναι ανάλογη της ράτσας…
καθώς είπε ο παν-ηλίθιος ...
Έλεος γι άλλη μια φορά…
θα ξαναφύγω μου φαίνεται δεν το αντέχω!
