Σάββατο, Νοεμβρίου 22, 2008

Γεννιά Της Φραπεδιάς Και Του Ρε Μαλάκα... όμως

Είπανε για σας πως δεν έχετε όραμα,
ποιός σας το ενίσχυσε ;
Είπανε για σας πως είσαστε χαβαλέδες
ποιός νιάστηκε ;
Είπανε για όλους εσάς τα παιδιά της γενιάς των ALL STARS,
πως είσαστε τεμπέληδες,
ποιός αλήθεια τόλμησε ;

εμείς μάνες και πατεράδες που σας μεγαλώνουμε,
που σας πληγώνουμε,
που μαστιγώνουμε δίχως ενοχές τα όνειρά σας
είμαστε δίπλα σας,
ασπίδα σας στο κυνήγι του ονείρου που αξίζετε
γιατί απλά σας το οφείλουμε,
και γιατί σύραμε πολλά χρόνια τα κουρασμένα πόδια μας μέσα στις παντόφλες
μα το δικό σας συναίσθημα είναι ακόμα ζωντανό,
το πνεύμα σας φρέσκο και ξεκούραστο

κι οι καρδιές σας γεμάτες ΑΓΑΠΗ.

ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΣΑΣ...και συμπορεύομαι μαζί σας
κι εμείς καλά γνωρίζουμε πως
"κλαίτε σιωπηλά μονάχοι σας
δίχως τα δακρυγόνα "
και δίχως τυμπανοκρουσίες

ΚΙΤΤΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Υπάρχει εκεί έξω ένας δεύτερος με ελάχιστη ευθυξία σε τούτη τη λεηλατημένη χώρα ορέ ;
Είδα πολλούς τούτες τις μέρες να περιδιαβαίνουν τα παράθυρα της τηλεθέασης, την ώρα του απολογισμού να ψαρεύουν ψήφους, να καταδικάζουν και να αφορίζουν δίχως να προτείνουν λύσεις άμεσες και ουσιαστικές, μα δεν είδα κανέναν να παραιτείται απ' τη βελούδινη καρέκλα του από ντροπή και αηδία, αντιστεκόμενος σε ένα σύστημα που βούτηξε κάθετα στη διαφθορά.
Η έλλειψη προοπτικής, η ανέχεια μαζί με το ενοχικό σφύριγμά μας - ύμνο σε μια σιωπή πνιγμένη σε καπνούς και λεηλασίες, απογοήτευση και θλίψη δημιουργούν την εικόνα της κοινωνίας μας σήμερα που ο τρόμος φώλιασε για τα καλά στις συνειδήσεις μας.

Αξιότιμε κύριε ΚΙΤΤΑ δεν σας γνωρίζω, αλλά κερδίσατε το σεβασμό μου.

Αγαπητέ κ. Πρωθυπουργέ

Δος μου έναν λόγο να πιστέψω πως τούτο το κράτος είναι ακόμα όρθιο και έχουμε ακόμα ελπίδες για αυτή την ποιότητα ζωής που σήμερα οριστικά κατέρρευσε στο μυαλό και στις ψυχές μας.
Πες μου έναν λόγο ικανό που να μου δώσει την βεβαιότητα να κοιμηθώ απόψε με ασφάλεια εγώ και η οικογένειά μου στο σπίτι μας, μιας και το Μέγαρο μας πέφτει κομμάτι μακριά, άσε που το πιθανότερο είναι να μην χωράμε κι εμείς εκεί.

Πόση θλίψη νάξερες γέμισες κι απόψε τη νύχτα μου!

En la ciudad (Amparanoia)




Κάπου άκουσα αυτό το τραγούδι, το έψαξα, είναι από το συγκρότημα AMPARANOIA (somos viento) και το ανέβασα
μαζί με τους στίχους σε ελεύθερη μετάφραση,
με μηνύματα επίκαιρα μιας και η μουσική πολλές φορές μαζί με το στίχο δεν μας διασκεδάζει μόνο μα αφυπνίζει με τα ερεθίσματα της.


En la ciudad
Hay mucha tribu
Mucho barrio
Hay poco saldo
Mucho banco
Aves de paso que se quedaran

En la ciudad
Todo se pagan con tarjeta
Aqui la gente es muy descreta
Y por la calle no te van a mirar

En la ciudad
Todo es prisa atasco coche
Ruido consumo oferta Derroche
Busca el paraiso en tu ciudad



Flores de cemento vi crecer
Nada es lo que te parece
Dia presion noche passion
siempre amanente


Si no te paran Te atropellan

Sin papeles, no vale la pena
Nadie trabajo te va a dar

Y en Negro te van a pagar
La mafia se va aprovechar

Ay soledad
no me dejes soledad
no me vallas soledad

La soledad
se apodera de la ciudad
Hay miedo,
no hay un sistema de seguridad

Templos
de dinero y barrios de carton
Busca las raices y
suena que sera mejor
en la ciudad….

(Ελεύθερη μετάφραση)

Στην πόλη μας υπάρχουν-
πολλές γειτονιές
οι μισθοί ελάχιστοι
αλλά πολύ «πακέτο»( χρήμα)
που κάνει
τα αποδημητικά πουλιά (μεταφορικά)
- Αντί να φύγουν-

να Παραμένουν


Στην πόλη μας
όλοι πληρώνουν με πλαστικό χρήμα
εδώ οι άνθρωποι είναι πολύ διακριτικοί
και στο δρόμο αδιαφορούν για σένα

Στην πόλη μας
όλα γίνονται βιαστικά
μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα
απέραντη προσφορά σε θόρυβο
Αλλά εσύ ακόμα ψάχνεις τον παράδεισο σου


Λουλούδια από τσιμέντο ξεφυτρώνουν
Τίποτα δεν είναι όπως δείχνει
Η μέρα γεμάτη πιέσεις
Η νύχτα γεμάτη πάθη
έτσι, ξημερώνει

Ναι, δεν σε σταματά κανείς,
Όμως με κάθε τρόπο σε εξευτελίζει
Χωρίς αποδείξεις δε λέει μια
κανείς δεν δουλεύει για να προσφέρει
Στον άλλον
Απλά σε πληρώνουν με μαύρο χρήμα
και μια μαφία να σε εκμεταλλεύεται,
δεν μ' αφήνεις μοναξιά
δεν μου πας μοναξιά.

Η μοναξιά σε πνίγει
μέσα στην πόλη σου
Φοβάσαι
δεν υπάρχει καμιά ασφάλεια
Μόνο Ναοί στο όνομα του χρήματος
και χάρτινες συνοικίες
ΨΑΞΕ τις ΑΙΤΙΕΣ
Και ονειρέψου πως θα γίνουν
Ανθρώπινα
Στην πόλη σου ….

Ω Τι Κόσμος !

Εξοργιστική η κατάντια μας...
Γέμισε ο κόσμος οικόπεδα, βυζιά και μπούστα.
Βαριά ενισχυμένα, ζωντανά ή ετοιμόρροπα, τι σημασία έχει!
Η διαφθορά σ' όλο το μεγαλείο της.
Τίποτα πιο ευχάριστο προσφέρει το κατάστημα ;
Καμμιά συνταγούλα,
κανα όνειρο σε χαμηλή τιμή εκεί έξω ;

Παρασκευή, Νοεμβρίου 21, 2008

" Θέλω τη ζωή μου πίσω...."

Παγώνουν οι νύχτες....
αδειάζουν οι μέρες....
ξεφτίζουν των φίλων οι καλημέρες....


η πόλη με πνίγει....
απλά κοίταξέ με...
σ' αλλοιώτικους κόσμους φυγάδεψέ με...


συμμορίες ζητιάνων την παράσταση κλέβουν....

κι όμως...

υπάρχουν κομμάτια από φως στη σιωπή....

Μοιάζει με θάλασσα ετούτη η σιωπή....

με ένα σου νόημα λύσε τα μάγια....

Μια συνουσία διαφθοράς είναι

και τίποτ' άλλο

μα ίσως αύριο νάναι αργά...

(στίχοι μαζεμένοι απο δω κι από κει...
τόσο επίκαιροι κι αληθινοί!)