Τετάρτη, Ιουνίου 13, 2007

ΑΝΤΙΟ....

Αγαπημένε μου

Πολύ καιρό τώρα προετοιμαζόμουνα για αυτό το τελευταίο «αντίο».
Αναβολή στην αναβολή κερδίζαμε το χρόνο, δίνοντας τη μάχη μας, εσύ πιο γενναίος από μένα, αφού όλα όσα ήθελες να μου πεις, μου τα ψιθύριζες. Με το δικό σου τρόπο και την αξιοπρέπεια που είχες από την πρώτη μέρα. Τότε που τόσο δα μικρούλης σε μάθαινα κάθε γωνιά του σπιτιού μας. Σε μάθαινα να είσαι ανεξάρτητος σχεδόν αυτόνομος. Δεν ήθελα ποτέ αυτή η σχέση μας να γίνει σχέση υποταγής του ενός προς τον άλλον. Και τα καταφέραμε.
Πιο αμφίδρομη σχέση αλήθειας δεν θυμάμαι να έζησα. Μαζί ζήσαμε πολλές χαρές μα ακόμα περισσότερες λύπες. Ερωτευτήκαμε και μοιραστήκαμε τον ίδιο άνθρωπο με δύναμη.. Δεν έμαθα ακόμα ποιος απ’ τους δύο μας πόνεσε περισσότερο. Ίσως εσύ. Γιατί εγώ μπορούσα να σου μιλάω κι εσύ μόνο με κοίταζες. Δίχως να μπορείς να εκφραστείς, μήτε να μπορείς να αφήσεις το ποτάμι να τρέξει απ’ τα μάτια σου. Κι όμως ένοιωθα πολλές φορές να θέλεις να σκουπίσεις το δικό μου. Κι έπειτα ήρθε εκείνο το μισητό διαζύγιο και άκουγα τον αναστεναγμό σου. Πνιγόσουνα και σ’ ένοιωθα να υποφέρεις όσο εγώ μπορεί και περισσότερο γιατί έχανες το άλλο σου μισό.
Μαζί καταφέραμε να ξεφύγουμε τις συμπληγάδες και είδα στα μάτια σου αυτή τη λάμψη της νίκης μας. Μαζί αλλάξαμε τη ζωή μας. Και δεθήκαμε με μια υπόσχεση ζωής. Μάθαμε τον κόσμο καλύτερα χέρι-χέρι περνώντας τα χρόνια.
Κι ακόμα τότε που ανήμπορη σερνόμουνα ξεχνούσες ακόμα να φας, να πιεις, να περπατήσεις για να μη με χάνεις απ’ τα μάτια σου. Δυο ολόκληρους μήνες έμεινες πλάι μου κολλημένος αδιαφορώντας για τις δικές σου ανάγκες.
Ερχόσουν στο κρεβάτι μου και μ’ έσπρωχνες με το μουσούδι σου για να βεβαιωθείς πως ακόμα αναπνέω. Σου την έσκασα όμως. Σε ξεγέλασα πολλές φορές. Ας μπορούσες κι εσύ με τον ίδιο τρόπο να με ξεγελάσεις και τι δεν θα’ δινα σήμερα.

Και πόσα πολλά ακόμα έκανες για μένα.
Το πιο σπουδαίο που μ’ έμαθες ήταν μια λέξη. ΑΓΑΠΗ.
Πόσο ανιδιοτελής και τεράστια έννοια είναι.
Και το ακόμα πιο σπουδαίο ΣΕΒΑΣΜΟΣ.

Σε λίγες ώρες θα σε χτενίσω, θα βάλω το χέρι μου στο πηγούνι σου, θα σου δώσω όχι ένα, αλλά πολλά φιλιά μαζεμένα, θα κρύψω το μουσούδι σου στα δυο μου χέρια και θα σου πω αυτό το «ΑΝΤΊΟ» που μισούσα όσο σκεφτόμουνα πως πλησίαζε. Κανείς δεν θα μπορέσει να καταλάβει αυτό τον αποχωρισμό. Εκτός από σένα και μένα. Και ξέρω καλά πως οι επόμενες μέρες μου θα είναι ανυπόφορες, γεμάτες από την απουσία σου σε κάθε γωνιά της καρδιάς μου.
Όμως πρέπει να «φύγεις» με αξιοπρέπεια και δεν μπορώ να σε βλέπω να υποφέρεις.
Και νοιώθω πως έφτασε η ώρα και μου το ζητάς σαν με κοιτάς ανήμπορος.
Η τελευταία μας νύχτα λοιπόν είναι ένα ολονύκτιο πάρτι δικό μας κι ας μην μπορείς να με χορέψεις….

Μη με κοιτάζεις έτσι….
μετράνε οι ώρες ανάποδα κι είναι μια φρίκη…
κι αυτή η αγκαλιά σου δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα...
γιατί ΕΣΥ δεν με πρόδωσες ΠΟΤΕ.

29 σχόλια:

Я верю в Сталина είπε...

Τί πόνος... Σε νοιώθω, είμαι μαζί σου

iLiAs είπε...

..καλά λένε ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου!
Καλημέρα!

Fatale είπε...

έτσι είναι τα ζώα σου μαθαίνουν και σου δίνουν και σου δείχνουν την αγάπη και τον σεβασμό ...χωρίς λόγια......μικρό παιδί σαν ήμουνα είχα και εγώ μια σκυλίτσα...λατρευόμασταν σιωπηλά...

Φιλιά ...

cindaki είπε...

Μακάρι να μορούσαμε να κάνουμε κάτι να αλλάξουμε τις καταστάσεις...

Τα φιλιά μου!

Little A είπε...

.......


:(

..αγγελόσκονη.. είπε...

κι όμως είναι πολλοί που σε καταλαβαίνουν...σε νιώθουν!! αγκαλίτσα και φιλάκι :)

kiki είπε...

Ωχ πως σε νιώθω.....

eρωτακι είπε...

:'(
Με γύρισες έξι μήνες πριν...
Να τον θυμάσαι με αγάπη, και να τον κάνεις μία σφικτή αγκαλιά πριν πάει ταξίδι....

APSOY είπε...

ψυχούλα μουυυυυυ....
:(

elena είπε...

λυπαμαι καλη μου :-(

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

θλίψη...

Ανώνυμος είπε...

πριν 3 χρόνια εζησα ακριβώς την ιδια θλιψη...
μα είναι αυτό που λες
πανω απο ολα η αξιοπρεπεια..
ποιος ο λογος να υποφερει..
ας γαληνέψει..
θα παραμείνει αναντικαταστατος..!

Ανώνυμος είπε...

δύσκολη η νύχτα σήμερα...

kelly alamanou είπε...

Κλαίω.. έτσι απλά γιατί ξέρω...

Πλεκτά Χειροποιήματα είπε...

Το έζησα και ξέρω τον πόνο...
λυπάμαι πολύ γλυκιά μου! :-(

patsiouri είπε...

Οχι ρε πούστη μου...

Θα το περάσω κι εγώ, είναι ήδη 12, ότι και να σου πώ είναι λίγο...θα υποφέρεις πάρα πολύ και κανείς μας δέ μπορεί να κάνει κάτι για σένα, είναι από τις λίγες περιπτώσεις που κανείς δέ μπορεί να κάνει κάτι γαμώτο...Κράτησέ το σφιχτά, κουράγιο...ειλικρινά κουράγιο μέσα από την ψυχή μου...

Όνειρα γλυκά.. είπε...

Αχ καρδιά μου ..

tink είπε...

η Μπούκα μου έφυγε πριν 5 χρόνια και 3 μήνες ακριβώς. Μεγάλωσα μαζί της, την αγάπησα πολύ και με έμαθε πολλά.

Στα 5 χρόνια και 3 μήνες ακριβώς που έχουν περάσει απο τότε που έφυγε, δεν έχει υπάρξει μέρα που να πέρασε και να μην ένοιωσα την απουσία της. Την παρουσία της ωστόσο όσο ήταν εδώ, δεν την ένοιωθα και πολύ, ήταν καλό σκυλί, αυτόνομο όπως και ο δικός σου, ήρεμο αλλά με εντελώς ιδιαίτερη προσωπικότητα. Η απουσία της όμως ήταν και είναι ιδιαίτερα αισθητή.

Εγώ, ζορίστηκα μεν αλλά έμαθα να ζω χωρίς αυτήν. Το ίδιο θα συμβεί και σε εσένα, όχι αύριο ούτε σε ένα μήνα πχ, αλλά θα συμβεί. Θα μάθεις να αναγνωρίζεις και να εκτιμάς το μέγεθος της απουσίας του.

θα σου έλεγα υπομονή και κουράγιο και λοιπά αλλά δεν έχει νόημα. Πόνος είναι και περνάει θα δεις.

Τινκ.

Paranoia είπε...

Π

Ο

Ν

Α

Ω...............

ανεστης είπε...

...κι εγώ κάποτε χαιρέτισα τη Τζίλντα μου! Απο τότε η θέση της έμεινε κενή.

Я верю в Сталина είπε...

Κουράγιο, είμαστε μαζί σου όλοι εδώ έξω... Θα χαρούμε να σε "ακούσουμε" σύντομα...

Ανώνυμος είπε...

....We say goodbye, but never let go..
We live, we die, cause you can't save every soul....

Σε καταλαβαίνω.......

Κουράγιο....

:(

BeBe είπε...

Φιλάκι θεραπευτικό. Καλησπέρα γλυκιά μου

aggelika είπε...

"Γνώρισα τους άνθρώπους και αγάπησα τα ζώα"... δεν θυμάμαι ποιος το είπε αλλά μάλλον έχει δίκιο! Και πράγματι δεν υπάρχει πιο αθώο και αγαπησιάρικο βλέμα από το θλιμένο βλέμα ενός σκύλου.. Ποτέ δεν είχα δικό μου σκύλο αλλά τους αγαπάω πολύ! Κουραγιο!

Ανώνυμος είπε...

M'ekanes na klapsw :(
Pragmatika lipamai.Se katalavainw apolita.
Filia.
xxxxx

Paranoia είπε...

Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους σας για την παρουσία σας εδώ δίπλα μου, κοντά μου. Αν δεν σας είχα θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο-ούτως ή άλλως είναι δύσκολο-κάθε αποχωρισμός πονάει κι εσείς με βοηθάτε με ένα τρόπο μοναδικό...
Να είσαστε όλοι καλά ...

Αγγελική Στ. είπε...

Τι υπέροχες σχέσεις αυτές!!! Ανιδιοτελείς, πραγματικές...

Ανώνυμος είπε...

Έκλαψα...καλό ταξίδι να έχει ο καλύτερος φίλος σου ..να τον κρατήσεις στην καρδιά σου είναι πολύτιμη αυτή η αγάπη.

Κουράγιο γλυκιά μου , είμαι σίγουρη ότι έκανες το καλύτερο γι αυτόν.
Φιλάκια και την αγάπη μου και στους δύο

Paranoia είπε...

Ναι θα τον κρατήσω στην καρδιά μου ζεστά!
σε κάθε μου κίνηση μέσα στο χώρο τον "βλέπω"
και μιλάω μόνη μου
σαν να υπάρχει ακόμα...