Τόσο απλά κουμπαρούλα μου

Μια ηλιόλουστη φθινοπωρινή μέρα, έμαθε τα μαντάτα.
Καθόλου ευχάριστα. Ο γιατρός την καθησύχασε από συνήθεια.
Κατάλαβε από ένστικτο πως θα έμπαινε σε διαδικασίες.
Αυτή όμως; γιατί; νέα, όμορφη με όνειρα.
Είχε ακούσει αυτά που γίνονται τριγύρω της,
έως τότε φαντάζανε μακρινά
Χημειοθεραπείες, ταλαιπωρία, αγώνας, με αμφίβολα αποτελέσματα.
Θα γινόταν βορά στους λύκους που λέγονται γιατροί.
Θα γινόταν ένα πείραμα ακόμα στο καταρρέον σύστημα.
Δεν θα μπορούσε να αυτό-εξυπηρετηθεί
Θα έψαχνε τρόπους να σώσει την ανθρώπινη αξιοπρέπειά της.
Θα, θα, θα…
Έφυγε απ’ το ιατρείο με σκυμμένο κεφάλι,
με τα ΘΑ που τα’ βλεπε να έρχονται απειλητικά
κατά πάνω της
κι όλες τις σκέψεις, κείνες που οδηγούν σε μονόδρομο.
Δεν είπε κουβέντα σε κανέναν.
Δεν ήθελε.
Έφτασε στο σπίτι και σε λίγες μέρες μπήκε στον κυκεώνα των εξετάσεων.
Επώδυνες, σαν διαδικασία, απελπιστικά επώδυνες σαν αναμονή.
Καρκίνος, και όχι το ζώδιο κουμπαρούλα μου,
μια λέξη που ακούγεται όλο και συχνότερα στις μέρες μας.
Σαν το καλημέρα κάτι.
Πήρε έναν αγαπημένο φίλο τηλέφωνο.
Γιατρός, καμία σχέση με το ειδικό πρόβλημά της.
Βρεθήκανε, είδε τα αποτελέσματα.
Στο βλέμμα του τα είδε όλα.
- Θέλω να με χειρουργήσεις, εσύ, του είπε.
- Μα δεν έχω ποτέ χειρουργήσει ανάλογη περίπτωση.
- Δεν πειράζει, θα μάθεις σε μένα.
Η απόφαση πάρθηκε παρά τους φόβους και τις αντιδράσεις του.
Αν ήταν να πεθάνει, τουλάχιστον θα πέθαινε με το σεβασμό
Και την μεταχείριση
Που της έπρεπε, όμορφη και χαμογελαστή
με την αγαπημένη μουσική της να παίζει στο ψυχρό δωμάτιο.
Ετοιμάστηκε.
Έγραψε γράμματα και τα φύλαξε σε ασφαλές σημείο,
τακτοποίησε κάρτες, πληρωμές, εκκρεμότητες, ούτως ή άλλως καταχρεωμένη, πάντα.
Tο χάος στα ντουλάπια της.
Τώρα ήρθε ο καιρός να τα βάλει σε τάξη.
Υστεροφημία, βλέπεις!
Έκρυψε,κατέστρεψε, φανέρωσε άλλα, όσα ήθελε.
Περίεργη διαδικασία, πρωτόγνωρη.
Έφτιαξε τα νύχια της, έβαψε τα μαλλιά της.
Ετοίμασε τη βαλίτσα της κι αποχαιρέτησε αγαπημένους φίλους,
σαν να φεύγει ταξίδι, κάτι άλλωστε που έκανε συχνά.
Αφέθηκε στα χέρια του αγαπημένου φίλου περί τις ...9 ώρες.
Και σήμερα είναι εδώ ανάμεσά σας, μαζί σας, 3 χρόνια μετά,
Νικώντας το «θηρίο»
…και το παλεύει άνισα
Γιατί η αγάπη για ζωή, είναι ένα όπλο
που καταθέτει καθημερινά,
μακριά και πέρα από τη θλίψη
ξέροντας πως κάθε λεπτό ζωής,
είναι χυμός που πρέπει να ρουφά ως το μεδούλι...
Όπως και να’ χει "ο κύβος ερίφθη" κουμπαρούλα μου.