Τρίτη, Απριλίου 24, 2007

Τόσο απλά κουμπαρούλα μου

Μια ηλιόλουστη φθινοπωρινή μέρα, έμαθε τα μαντάτα.
Καθόλου ευχάριστα. Ο γιατρός την καθησύχασε από συνήθεια.
Κατάλαβε από ένστικτο πως θα έμπαινε σε διαδικασίες.
Αυτή όμως; γιατί; νέα, όμορφη με όνειρα.
Είχε ακούσει αυτά που γίνονται τριγύρω της,
έως τότε φαντάζανε μακρινά
Χημειοθεραπείες, ταλαιπωρία, αγώνας, με αμφίβολα αποτελέσματα.
Θα γινόταν βορά στους λύκους που λέγονται γιατροί.
Θα γινόταν ένα πείραμα ακόμα στο καταρρέον σύστημα.
Δεν θα μπορούσε να αυτό-εξυπηρετηθεί
Θα έψαχνε τρόπους να σώσει την ανθρώπινη αξιοπρέπειά της.
Θα, θα, θα…
Έφυγε απ’ το ιατρείο με σκυμμένο κεφάλι,
με τα ΘΑ που τα’ βλεπε να έρχονται απειλητικά
κατά πάνω της
κι όλες τις σκέψεις, κείνες που οδηγούν σε μονόδρομο.
Δεν είπε κουβέντα σε κανέναν.
Δεν ήθελε.
Έφτασε στο σπίτι και σε λίγες μέρες μπήκε στον κυκεώνα των εξετάσεων.
Επώδυνες, σαν διαδικασία, απελπιστικά επώδυνες σαν αναμονή.
Καρκίνος, και όχι το ζώδιο κουμπαρούλα μου,
μια λέξη που ακούγεται όλο και συχνότερα στις μέρες μας.
Σαν το καλημέρα κάτι.
Πήρε έναν αγαπημένο φίλο τηλέφωνο.
Γιατρός, καμία σχέση με το ειδικό πρόβλημά της.
Βρεθήκανε, είδε τα αποτελέσματα.
Στο βλέμμα του τα είδε όλα.
- Θέλω να με χειρουργήσεις, εσύ, του είπε.
- Μα δεν έχω ποτέ χειρουργήσει ανάλογη περίπτωση.
- Δεν πειράζει, θα μάθεις σε μένα.
Η απόφαση πάρθηκε παρά τους φόβους και τις αντιδράσεις του.
Αν ήταν να πεθάνει, τουλάχιστον θα πέθαινε με το σεβασμό
Και την μεταχείριση
Που της έπρεπε, όμορφη και χαμογελαστή
με την αγαπημένη μουσική της να παίζει στο ψυχρό δωμάτιο.
Ετοιμάστηκε.
Έγραψε γράμματα και τα φύλαξε σε ασφαλές σημείο,
τακτοποίησε κάρτες, πληρωμές, εκκρεμότητες, ούτως ή άλλως καταχρεωμένη, πάντα.
Tο χάος στα ντουλάπια της.
Τώρα ήρθε ο καιρός να τα βάλει σε τάξη.
Υστεροφημία, βλέπεις!
Έκρυψε,κατέστρεψε, φανέρωσε άλλα, όσα ήθελε.
Περίεργη διαδικασία, πρωτόγνωρη.
Έφτιαξε τα νύχια της, έβαψε τα μαλλιά της.
Ετοίμασε τη βαλίτσα της κι αποχαιρέτησε αγαπημένους φίλους,
σαν να φεύγει ταξίδι, κάτι άλλωστε που έκανε συχνά.
Αφέθηκε στα χέρια του αγαπημένου φίλου περί τις ...9 ώρες.
Και σήμερα είναι εδώ ανάμεσά σας, μαζί σας, 3 χρόνια μετά,
Νικώντας το «θηρίο»
…και το παλεύει άνισα
Γιατί η αγάπη για ζωή, είναι ένα όπλο
που καταθέτει καθημερινά,
μακριά και πέρα από τη θλίψη
ξέροντας πως κάθε λεπτό ζωής,
είναι χυμός που πρέπει να ρουφά ως το μεδούλι...
Όπως και να’ χει "ο κύβος ερίφθη" κουμπαρούλα μου.

9 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Απλά άφωνη! Ελπιδοφόρο το μήνυμα που περνάς, να 'ναι ΠΑΝΤΑ καλά να μας μιλάει, το έχουμε όλοι μας ανάγκη.
Γλαρένιες αγκαλιές

Αλητισσα είπε...

Τι να σχολιασω..
Συγκινηθηκα παντα με συγκινει η παλη του ανθρωπου με τα εκαστοτε στοιχειά..
Ευχομαι παντα να ειναι νικητρια ηδη τα καταφερε σ' ενα πολυ δυσκολο αγωνα..
Το θαυμασμο μου!!

Orelia είπε...

κραταω τα υπογραμμισμενα τελευταια -διχως να υποτιμω τα προηγηθεντα- και σου "κλεβω" την 4η απο πανω φωτο
μου αρεσαν.. :))

η αγαπη για τη ζωη κρυβει αγαπη για τον ανθρωπο και δυναμη μεγαλη
τοση που προκαλει
θαυματα...

καλο σου βραδυ paranoia!

Ανώνυμος είπε...

είναι να θαυμάζει κανείς, τη δύναμη που κρύβουν κάποιοι άνθρωποι μέσα τους...
και πάνω απ'όλα, την αξιοπρέπεια που τους διακρίνει...
εύχομαι να μπορέσει, κάποια στιγμή, να ξεπεράσει το πρόβλημά της...

την καληνύχτα μου...

fish eye είπε...

δυσκολες οι λεξεις..μονο φιλια και αγκαλιες..και ολα περασμενα ξεχασμενα..ευχομαι..

Despina είπε...

Την "κουμπαρούλα" δεν την ξέρω.Το μόνο που ξέρω είναι ότι είναι ένας ήρωας.
Εύχομαι να κερδίσει και τη μάχη και τον πόλεμο.
Φιλιά :)

kyriaz είπε...

Τι να πω...
Μια καλημέρα δεν φτάνει-
μα δεν έχω άλλο φως...
Όλα θα πάνε καλά,πες της.
Γιατί έχει τη ζωή
στο σφίξιμο των δοντιών!

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω και τι να πω , ένα μπράβο στην «κουμπαρούλα σου» που πάλεψε και παλεύει απ΄ όσο καταλαβαίνω με αυτό το θηρίο και το έχει υποτάξει…

Τις εύχομαι τα καλύτερα για το μέλλον !

Paranoia είπε...

-> φυρδην-μιγδην

είναι καλά
το παλεύει
και το 'χει ανάγκη
κάποιες φορές φοβάται...
χάνεται, πέφτει σε κενό
αλλά τη "βουτάω απ' το μαλλί"


Φοβάμαι…
Να μπήξω τα νύχια στα μάτια μου
να στάξουν αίμα
Να πονέσω το κορμί μου,
μέχρι άβουλο κι
ατάραχο να βουλιάξει
στην ερημιά
της γαλήνης
Στη σιωπή του φόβου
στο ρίγος της αμφιβολίας.

γλαρένιες κι από μένα


-> αλήτισσα

σήμερα θα πάμε προς τη θάλασσα
να γεμίσουμε ήλιο κι ενέργεια
να πετάξουμε πετραδάκια, σημαδεύοντας το κύμα

την αγάπη μου


-> orelia

η πιο ςραία λέξη που έχω ακούσει είναι η "ζωή"
μετά "παιδί" και
τέλος "ελευθερία"
φιλιά


-> γιώργος

καλώς ήρθες στο τσαρδάκι μου
εγώ πάντως θαύμασα και κόλλησα στο μπλογκ σου

-> φεγγαροαγκαλιασμενη

πολλές αγκαλιές κι από μένα σήμερα
που έχω τα κέφια μου


-> amo

δεν χάνεις πολλά
το μόνο που χάνεις είναι το χιούμορ της
ααα και τη δύναμή της


-> kyriaz

"Γιατί έχει τη ζωή
στο σφίξιμο των δοντιών!"

αυτό εμένα μου φτάνει...


-> τρελούλα μου

φιλιά ηλιόλουστα γεμάτα φως!


καλημέρες γλυκειές σε όλους!