Αίτια....
Σκόρπιες χάντρες σε διαλυμένο κομπολόι οι πόθοι στάζουν σήψη,
στον ίλιγγο του χρόνου.
Κι εσύ πουθενά πάλι.
Σαν να σκούριασες πίσω απ’ τα αίτια.
Αίτια…
Μαραζωμένα, σιωπηλά κι ανέραστα…
Χαραγμένα σε καμβά από μέταλλο…
στον ίλιγγο του χρόνου.
Κι εσύ πουθενά πάλι.
Σαν να σκούριασες πίσω απ’ τα αίτια.
Αίτια…
Μαραζωμένα, σιωπηλά κι ανέραστα…
Χαραγμένα σε καμβά από μέταλλο…
3 σχόλια:
με κέντρισε το "σε κομπολόι που είναι διελυμένο οι πόθοι στάζουν σήψη" δεν είμαι σίγουρος αν μου έφερε πολλές ή μια εικόνα στο μυαλό μου.Μπορεί τα αίτια να έχουν όλον τον έρωτα μαζέψει..για σκέψου το
Κι εμένα η ίδια φράση με κέντρισε...
Συνέχισε!
jimy,
Ο έρωτας δεν φυλακίζεται δεν περιορίζεται, δεν περνά στην σήψη, οι πόθοι ναι!
kyriaz,
να είσαι καλά κι είμαι κοντά.
Δημοσίευση σχολίου