Κυριακή, Μαΐου 06, 2007

Δεν μπορεί....

Κάποια μέρα θα ξανάρθει.
(Τόσες και τόσες ξαναήρθε)
Θα γυρίσει να μου πει όσα δεν είπε.
Θα σκεφτεί, τα μερόνυχτα που μεθούσαμε
κι ανασταίναμε τα κορμιά μας σε μανιασμένους έρωτες,
ανάκατους με μυρωδιές ανοιξιάτικες...

Δεν μπορεί,
θα νοσταλγήσει τον πόθο μου.
Θα ζητήσει δικαιολογίες,
θα κάνει σκηνές που κοιμήθηκα με τόσους άλλους.
Κι εγώ θα προσποιούμαι πως θα μ’ αρέσει αυτή η διαδικασία.
Θα του πω, πως όλους τους σύγκρινα μαζί του,
πως ήταν ανεπαρκείς, πως άφησαν κενό μέσα μου,
τις ώρες που υποκρινόμουνα στην αγκαλιά τους,
σαν τιμωρία - το μέτρο σύγκρισης - επέστρεφε,
στα σωθικά μου.
Θα του πω πως η τρύπα που άφησε μέσα μου,
ποτέ δεν έκλεισε κι ακόμα χάσκει.
Κι εκεί ακριβώς θα βρει την ευκαιρία,
να μου αραδιάσει μύρια όσα για το νέο του έρωτα,
το πάθος που ζει με λεπτομέρεια.
Κι εγώ θα αναγουλιάσω,
κουλουριασμένη,
νικημένη,
σχεδόν ετοιμόροπη κι ανάπηρη μετά την ομολογία του.
θα του χαμογελάσω για να να τον κερδίσω
(πόσο άλλο;)
Θα συρθώ μέχρι το μπάνιο,
θα μείνω μερικά λεπτά εκεί να ξεσπάσω την οργή μου,
δίχως να με δει,
και γυρνώντας
να του δείξω άλλη μια φορά την πόρτα, λίγο πριν σπάσω.
Κι ας πονάει το κορμί μου απ’ το σύνδρομο στέρησής του πάλι και πάλι

Θα γυρίσει, δεν μπορεί...
να πάρει τα ξυριστικά του...
την κάρτα ανεργίας του...
τα ένσημά του...

να ξεράσει προβλήματα,
-όπως πάντα-
και να μαζέψει
τα δεδομένα
δηλαδή

...Τα σκουπίδια του…

20 σχόλια:

Spitogata είπε...

Πόσο άδικο είναι να ζεις στο χτες και να χάνεις το σήμερα.
Η αγάπη που δεν μπορεί να αναστηθεί, δεν ήτανε ποτέ αληθινή.

Αν δεν σκοτώσεις μέσα σου την ελπίδα της "επιστροφής", δεν θα μπορέσεις να ζήσεις έναν νέο έρωτα, πιο δυνατό, πιο άληθινό. Μα πάνω από όλα αμοιβαίο.

Paranoia είπε...

-> spitogata

φάσεις είναι, σαν αυτές που όλα σου φταίνε.
Όσο για το αμοιβαίο, πάντα έτσι πιστεύεις, σε κάθε περίπτωση, μέχρι να δεις τη πραγματικότητα να σε εξαπατά!
Κάποιες φορές ίσως δεν θέλουμε να δούμε μπροστά,ζώντας με τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Φτιάχνουμε στεγανά συνειδητά, τελείως συνειδητά!

kelly alamanou είπε...

Εχω να σου πω ένα μόνο.
Εγώ,σε νοιώθω πολύ και βαθιά.

Αγγελική Στ. είπε...

Αχχχ καλύτερα να μην ξανάρθει.. δεν χρειάζεται..

maria λεμονατη! είπε...

οι ανοιχτες τρυπες ζηταν να κλεισουν... το πως ειναι το θεμα...

μαριάννα είπε...

Επειδή πάνω κάτω στο ίδιο έργο θεατές έχουμε υπάρξει όλες, η καλύτερη αντιμετώπιση που βρήκα εγώ είναι εκλογίκευση με χιούμορ και απομυθοποίηση. Ο καλύτερος γιατρός για μένα είναι οι φίλες μου και η κόρη μου. Τα συζητάμε όλες μαζί της κάθε μιας τα δράματα και κλαίμε από τα γέλια με τις ομοιότητες. Ξέρω ότι δεν παρηγορεί, αλλά δεν είσαι η εξαίρεση. Βράζει το καζάνι... από όλες!

kiki είπε...

Ποιος δεν τα ΄χει περάσει; Όχι...αν είναι να έρθει έτσι, καλύτερα να μην έρθει. Κλείσε εσυ την πόρτα για πάντα...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

....και κάρτα ανεργίας... συν όλα τα άλλα;
Άσ' τον να πάει, άσ' τον!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

θα πρότεινα, αν και δεν μου πέφτει λόγος, να σταματήσεις να ζεις με το χτες και να πας παρακάτω.

Ανώνυμος είπε...

Εσύ θέλεις να ξανάρθει?
Αν οχι αστον εκεί που είναι και κοίτα την ζωή σου...ο πόνος θα περάσει ...διάβασε το ποστ της 3parties a day...!

Orelia είπε...

δυσκολη περιπτωση
επειδη ξερναει προβληματα, λεω..

κατα τα άλλα, οι συγκρισεις δεν αποφευγονται μα, στο τελος, ο καθενας ξεχωριζει σε κατι απο τον αλλο

εφιαξες μια σκηνη γαλλικου σινεμα
λες να ειμαι επηρεασμενη απο την τελευταια ταινια που ειδα; :))

καλησπερα

..αγγελόσκονη.. είπε...

μέχρι το σημείο :"θα του πω πως η τρύπα που άφησε μέσα μου,
ποτέ δεν έκλεισε κι ακόμα χάσκει." είναι μια από τις σκέψεις μου...περιμένω μια τέτοια στιγμή!!από κει και μετά όμως αρχίζουν οι φόβοι μου!!δεν θέλω...όχι δεν μπορώ...δεν πρέπει να το ζήσω!!Φιόρο μου προσπάθησε!!κλείσε την πόρτα πίσω σου και χαμογέλα...νιώσε ανακούφιση κι όχι πόνο!!κι εγώ θα εύχομαι ολόψυχα να πετύχει...!!φιλάκια!!

Paranoia είπε...

Κορίτσια σήμερα είναι ίσως από τις πιο δύσκολες μέρες που θυμάμαι στη ζωή μου, αν αισθανθώ καλύτερα θα απαντήσω χωριστά σε κάθε μια σας.
Σας ευχαριστώ για την συμπάθεια και τα καλά σας λόγια….
Η κάρτα ανεργίας…που γράφω στο ποστ μου, έχει να κάνει με το φαλίρισμα της σχέσης και το δρόμο δίχως διέξοδο, που κάποιες φορές σου κρατάει τα πόδια, δίχως να μπορείς να κάνεις βήματα ούτε εμπρός ούτε πίσω…
δυστυχώς
θέλεις και δεν ΔΎΝΑΣΑΙ...

Fatale είπε...

Άσε να κυλήσει ο χρόνος και τότε θα δείξει...
Αν ήταν κάτι πολύ δυνατό και για τους δύο, τότε υπάρχει η πιθανότητα να ξαναγυρίσει.. ...αλλιώς απλά προσπέρασέ το....κλείσε πόρτα ...πως να το πω αλλιώς?

maria λεμονατη! είπε...

φιορο, εισαι πιο κοντα στο δυνασαι τωρα;

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Ζακυνθινιά και κολλημένη σε κάποιον που έφυγε;
Δεν ταιριάζει βρε κορίτσι μου…
Καλημέρα

Paranoia είπε...

Αγαπημένοι μου φίλοι
επέστρεψα
αφού ξαναδιάβασα τα ποστ της Αμαλίας, είδα άλλη μια φορά πως ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι σημαντικότερο από το δικαίωμα στη ΖΩΉ.
Κάποιες φορές ΔΕΝ είναι τα συναισθηματικά που δεν πάνε καλά και σε βυθίζουν. Είναι η αρνητική ενέργεια που συμπαρασύρει κι όλα τα υπόλοιπα στην κατηφόρα. Ωστόσο σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, την παρεούλα σας, όλες αυτές τις μέρες, που σας διάβαζα ανελλιπώς, και πήρα από σας δύναμη, τη δύναμη των ανωνύμων φίλων, όλων εσάς με την καλή σας ανιδιοτελή αγάπη που δείχνετε και την καλή σας διάθεση.
Την ειλικρινή αγάπη μου
και τα φιλιά μου

Little A είπε...

Άτιμο πράγμα αυτές οι τρύπες που αφήνουν μέσα μας οι άλλοι.
Κ ίσως, πάντα, να μπορούμε να βρούμε βοήθεια από κάποιον άλλο για να τις κλείσουμε.
Αλλά τελικά - ευτυχώς? - χρειάζεται κ μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας.

Καλημέρες!
Βγες να δεις τον ήλιο.
Άσε τον να σε αγκαλιάσει :)

Paranoia είπε...

-> little a

βγήκα, επιτέλους
καλώς μας ήρθες

Σαν παλιό σινεμά...! είπε...

den mporei tha 3anarthei... zw k egw me afti tin elpida... :( isws telika prepei na 3ipnisoume???