" Θέλω τη ζωή μου πίσω...."
Παγώνουν οι νύχτες....
αδειάζουν οι μέρες....
ξεφτίζουν των φίλων οι καλημέρες....
η πόλη με πνίγει....
απλά κοίταξέ με...
σ' αλλοιώτικους κόσμους φυγάδεψέ με...
συμμορίες ζητιάνων την παράσταση κλέβουν....
κι όμως...
υπάρχουν κομμάτια από φως στη σιωπή....
Μοιάζει με θάλασσα ετούτη η σιωπή....
με ένα σου νόημα λύσε τα μάγια....
Μια συνουσία διαφθοράς είναι
και τίποτ' άλλο
μα ίσως αύριο νάναι αργά...
(στίχοι μαζεμένοι απο δω κι από κει...
τόσο επίκαιροι κι αληθινοί!)
8 σχόλια:
η σιωπη οταν ανατελει στην ψυχη μας και αποτελει μαι μορφη γαληνης τοτε ναι μπορεις να παρεις την ζωη σου πισω
εμένα Φιόρο μου, η σιωπή μού είναι πολύτιμη
την αγαπώ πολύ..
> skouliki mou
αν είναι για την ψυχή μας οκ...
αν όμως δεν αναγνωρίζεις το "πρόσωπό" της, τότε τι γίνεται?
> Μαριλένα μου
κι εμένα κάτω από άλλες συνθήκες
τώρα όμως ΔΕΝ την αγαπώ...
Σιωπάς όταν αυτά που έχεις να πεις δεν τ'ακούει κανείς..
και τότε αγαπάς την σιωπή,σου είναι πολύτιμη και ιερή..
Καλό βράδυ..
σωστά. εχεις δικιο για τις συνθήκες.
τη δική μου ζωή είχα στο μυαλο μου, την τωρινή.
υπηρξαν όμως φορές (πολλές) παλιότερα, που η σιωπη όχι απλά πλήγωνε, αλλά ήταν αδυσώπητη
σε φιλω και σε καλημεριζω
:)
Για να δεις το φως, απλά άνοιξε τα μάτια σου.
Κι αν δεν το δεις περίμενε.
Σε λίγο ξημερώνει...
> Fatale
έχεις σκεφτεί ποτέ σου την ύποπτη σιωπή ?
αν όχι...
τότε δύσκολα να στο εξηγήσω τουλάχιστον απο δώ
> Μαριλένα μου
με ένιωσες!
καλημέρες κι από μένα κι ας άρχισε η μέρα μου ξημερώματα
> Aggelos
μέσα στην τσίμπλα είναι που να δω!
την νυχτα π' αλυχτουνε τα σκυλια
γυρευω της γης τα μυστικα
αυτο ηθελα να αφησω εδω την ημερα που με επισκεφτηκες
τη δικη μου νυχτα
για την συλλογη σου των στιχων απο δω κι απο κει..
χαρηκα που γυρισες, γιατι εγω ετσι νομιζα πως ειχες απομακρυνθει
Δημοσίευση σχολίου