Πέμπτη, Αυγούστου 16, 2007

Ηλικιακές κρίσεις

Τίποτα δεν έδειχνε ελπιδοφόρο φεύγοντας.
Μάζεψα με βαριά καρδιά τα απαραίτητα των διακοπών, ελάχιστα ρούχα, πολλά γκάτζετς, εξοπλισμούς, σύνεργα κι έφυγα. Τα τελευταία συναισθηματικά στίγματα, έγιναν κατακάθια τα πήρα μαζί μου παρέα με ανατριχιαστική απογοήτευση αφήνοντας το καληνύχτα μου.
Θαρρώ πως ήταν η κούραση όλου του χρόνου μαζεμένη μέσα από αναπάντεχα γεγονότα και επαναλήψεις. Μπορεί και η ανάγκη να πλανάσαι στη πλάνη ενίοτε.
Χάρηκα την ανεξαρτησία μου τις πρώτες μέρες, δυσκολεύτηκα στη συνέχεια. Κάτι είχε αλλάξει γύρω μου, μέσα μου.
Η απουσία, ίσως…
Η διαπίστωση γι άλλη μια φορά πως όλα έχουν αρχή και τέλος, η έλλειψη από το γνώριμο χάδι και η απόφαση να περάσει σε παρελθόντα χρόνο.
Όλα μαζί και τίποτα. Πάλι χάος. Το τέλος του κόσμου πλησίαζε απειλητικά. Κάθε φορά αυτά σκέφτομαι και χάνω λάδια.

Τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια δεν κλαίω, υπολογίζω περισσότερο τις ρυτίδες και ποντάρω στο πεπρωμένο. Άφησα τις σκέψεις όσο μπόρεσα πίσω, βάζοντας τη λογική πιλότο. Κέρδισα ένα κομμάτι ανυπολόγιστο, πόνος επιλεκτικά.

Αλλαγή πλεύσης και προορισμού με τα μπογαλάκια μου στους ώμους. Πάντα η φυγή σημάδι που με κάνει κομμάτια, δεμένο με την ύπαρξή μου.

Όλα άλλαξαν πριν τρία χρόνια. Τότε που αναγκαστικά με «έχωσαν» σ’ εκείνο το χειρουργείο που έμελλε να σημαδέψει το έκτοτε κατόπιν μου. Φτάνεις μια ανάσα πριν το τέλος και αναρωτιέσαι «γιατί σε μένα;» Σήμερα ξέρω πως αν εκείνη η πικρή διαπίστωση που μου άλλαξε τη ζωή μέσα σε μια νύχτα δεν είχε φτάσει, θα περιπλανιόμουνα ακόμα σε κόσμους ρομαντικούς κι αέρινους, ολότελα δικούς μου, ψάχνοντας απαντήσεις που ποτέ δεν θα έβρισκα, δίχως να ξέρω πολλές απ’ τις πραγματικές αξίες που αναγνώρισα έκτοτε. Έπρεπε λοιπόν να βιαστώ. Να ζήσω. Και δεν έπεσα στην πλάνη κάποιου Αγίου βέβαια. Ούτε βρήκα το χρόνο να κλάψω για τη συνάντησή μου με τούτο το ελεεινό κι απροσδόκητο πεπρωμένο.
Έκανα το απλούστατο. Έβαλα εμπρός όλα τα γκάζια και κατ’ ευθείαν πέμπτη, λέγοντας μπροστά στον καθρέφτη μου για να το εμπεδώσω: «Πάμε κι όπου μας βγάλει η άκρη, όσο αντέξουμε σε όρθια θέση μόνον».
Το θεριό το κοίμισα, το ξεγέλασα, παραμονεύει…μου κλείνει το αλλήθωρο μάτι, αλλά αποδείχτηκε πως είμαι πιο πονηρή για την ώρα, αφού το νιώθω πως τρομαγμένο κρύφτηκε πίσω απ’ το ανάστημά μου.

Από τότε ζω πιο συνειδητά με άλλες επιλογές και στόχους. Προσπαθώ να υποθηκεύσω με τις λιγοστές δυνάμεις που έχω σαν μονάδα, καλύτερο κόσμο στις γενιές που έρχονται και φωνάζω δυνατά για να μ’ ακούσουν ακόμα και οι κουφοί.
Ποιος απ’ όλους χέστηκε τελικά για το τι κάνω;

Παγιδεύομαι σε έρωτες, ρουφάω τις σταγόνες απ’ το μπουκαλάκι που απλώνω μπροστά μου αργά και απολαυστικά μια-μια. Όσα δεν έκανα στην πρώτη νιότη μου, τα ολοκληρώνω σήμερα. Δίχως αναστολές και ερωτήματα. Και όλα τα απλοποίησα. Πετάω μέσα στους σάκους μου μπλουζάκια με βρακιά ανάκατα, συνήθως τα άχρηστα. Φθαρμένα σε εγκατάλειψη ή σχεδόν αποσύνθεση. Τόσο που δεν με αναγνωρίζω κι ας με γουστάρω έτσι χύμα. Καμαρώνω τα λάθη μου που πολλαπλασιάζω, γιατί αυτά με γυρνούν πίσω και είναι ζωτικό μέρος αυτής της επίγειας ρεαλιστικής ζωής μονάχα. Της δικιάς μου ξεχωριστής ζωής. Ζωή γεμάτη ένταση κούραση και εξάντληση. Απέκτησα αλήτικη συμπεριφορά και λιγότερο σεβασμό στον εαυτό μου, για πάρτι μου. Δαγκώνω τις κρεπάλες και τις καταπίνω αδούλευτες. Ακόμα και στις διακοπές οι ώρες δεν φτάνουν. Κοιμάμαι ελάχιστα σαν τους γέρους και μαζεύω σωρούς από άχρηστα πράγματα, επίσης σαν τους γέρους, αλλά σημαντικά και με αξία για μένα. Στην επόμενη θα διορθώσω τα σφάλματα και οι καλοσύνες μου θα είναι επιλεκτικές αφού θα έχω χεσμένους τους άλλους γύρω μου, το αποφάσισα. Θα προσέχω κάθε μου κίνηση και τα καθώς πρέπει μου θα αφορούν μονάχα εμένα, ούτως ή άλλως ποιος τα εκτίμησε ; Θα αγαπήσω περισσότερο τον εαυτό μου. Και θα τον τρατάρω τα καλύτερα από την αρχή. Απλά δίχως τύπους.
Αλλά σε τούτη δω δεν υπάρχει χρόνος, θα βουτάω βαθιά στην αμαρτία, all the way.
Θα τα πυρώσω όλα, θα κάψω φλάντζες…γιατί εδώ υπάρχει το νόημα.


Κάπως έτσι με τέτοιες σκέψεις πράξεις…

η αδιάφορη ματιά μου χάθηκε στο γνώριμο προορισμό. Θάλασσα, πράσινο τοπίο, παιγνίδι με το εδώ κι εκεί βαμβάκι του ουρανού, με φεγγάρια και ηλιοβασιλέματα.
Μάζεψα ένα τόνο κοχύλια που σκέφτομαι να μοιράσω σε φιλαράκια επιστρέφοντας όταν ξαφνικά…
Η φιγούρα του έσκασε μύτη, μαζί με τα μπαγκάζια του κι εκείνο το θλιμμένο γνώριμο κατάλευκο χαμόγελο.
Για δεύτερη χρονιά στον ίδιο προορισμό…
και να φέρνει τα πάνω κάτω…μέσα μου.
Αδιόρθωτη πάντα. Πόσες φορές έως τώρα θα μπορούσα να μετρήσω τα κρακ.
Λογική και παραλογισμός δυο λέξεις που χορεύουν τσάμικο ασύστολα στο νου μου. Γαμάτος χορός, λεβέντικος αν τον χορεύεις με το κεφάλι ψηλά.
Το τυπάκι το συνάντησα πέρσι στο ίδιο σημείο χρονικά και μου ξέφυγε…
Ήταν θέμα διαχείρισης, όπως όλα…

Τούτη τη φορά δεν θα έχανα το υγρό του βλέμμα, απ’ τη ματιά μου! Τα ανάκατα μακριά του μαλλιά κατά παράδοξο τρόπο ήθελα να μπλέξουν στα δάχτυλά μου και όχι μόνον. Βγαλμένο σαν από ταινία του Τζεφιρέλι κάτι ανάμεσα από αθώο κι αέρινο που μεταμορφώνεται σε πολυμορφικό και αλλόκοτα πρόστυχο. Θα έπρεπε να βάλω μαεστρία και όλους εκείνους τους γυναικείους τρόπους να κάνω κατακόρυφη κατάδυση στην αμαρτία και να ποντάρω στο παιγνίδι της με επίγνωση πως ο χυμός ρουφιέται φρέσκος, μέχρι το τέλος. Ξέρετε, γλαρό βλέμμα, φιλήδονα χείλη έτοιμα σε θέση μπουκίτσας, κούνημα γοφών λίγο σκύψιμο και χορευτικά κολπάκια που κάνουν τα αρσενικά να χάνουν τα λόγια τους. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί χρειάζονται όλα αυτά και πως επαναλαμβάνονται αέναα. Και αν έχεις διαβάσει cosmopolitan στην εφηβεία σου, τα εμπέδωσες, δεν γλιτώνεις. Αν κι η γιαγιά ήταν πολίτισα, τότε κλασικά μπήκε στο αίμα σου. Αν βάλεις στη συνταγή και το μυαλό να δουλέψει σύμφωνα με την πείρα και τις γνώσεις, τότε δεν χρειάζεσαι τα παντός καιρού μαντζούνια και βότανα της κυρά Μάρας.

Σαν απετάιζερ, σαν κυρίως, σαν επιδόρπιο, ποια η σημασία; Η γεύση μετράει αυτή που μένει στη γλώσσα.

Η συνταγή πέτυχε, η γεύση καλύτερη απ’ ότι υπολόγισα και ήρθε η ώρα εκείνη των ερωτήσεων, τι το’ θελε να ρωτήσει την ηλικία μου;
Ευτυχώς έπεσε λίγα χρονάκια έξω κι έτσι γλιτώσαμε τον πανικό και το ζόρισμα κι αυτή τη φορά. Μανία και κώλυμα που έχουν οι άντρες με τις ηλικίες! Ζήσε αγοράκι μου αυτό που σου προσφέρεται κι άσε τα μαθηματικά για άλλες ώρες. Σε διακοπές είμαστε, ξεκούρασε το μυαλουδάκι σου. Ο παρανομαστής δεν αλλάζει και η διαίρεση καίει τα λίπη. Σιγά που θα κολλήσω στα δέκα επτά χρονάκια διαφοράς.
Αν ήταν δικά σου (τα 17) θα το έκανες θέμα;
Το σώσαμε κι αυτό την τελευταία στιγμή, αφήνοντας τη φιλοφρόνηση πως το χαμόγελό μου (και όχι μόνον!) μοιάζει με πιτσιρίκας (lol) για να μην ξεχνιόμαστε. Πάλι καλά που το μυαλό μου μεγάλωσε και χύθηκε απ' έξω!

Μεταξύ μας γέλασα …γιατί δίχως να θέλω σκέφτηκα τον αμέσως προηγούμενο - που τον έφαγαν οι έρευνες – και που συμπτωματικά ήταν δέκα επτά χρονάκια μεγαλύτερος…
Αλλά δεν το έκανα και θέμα…
απλά έτυχε!

Αυτό το 17 με κυνηγάει τελικά!


Άλλο ένα κατεστημένο που πρέπει να καταρρίψουμε Ladiezzz!

Υ.Γ. ακόμα βρίσκομαι στο όνειρο των διακοπών και δεν θέλω να ξυπνήσω. Αφήστε που με έφαγαν οι αναβολές, κερδίζοντας μέρες!

25 σχόλια:

iLiAs είπε...

Κρίση, με πιάνει κρίση...
φιορουλα φωτιά στα πρέπει και φωτιά στη λογική!

Μη σε νοιάζει τίποτα! Να ρουφάς κάθε στιγμή! Τα καλύτερα έρχονται!

Να είσαι καλά! :) Χαμόγελα & Φιλιά!

Caesar είπε...

O κόσμος είναι απλός. Αρκεί ν' αποφύγουμε τα δύσκολα μονοπάτια :)

Ανώνυμος είπε...

καλως μας ηρθες παλι φιορουλα μου...που απ' οτι γραφεις ξερεις να παιρνεις τελικα αυτο που θελεις! ανοιξες την καρδια σου και οπως ο καθε ενας απο μας εχεις τα προβληματα σου. παρε λοιπον αυτο που θες φροντιζοντας τον εαυτο σου...οσο για την ηλικια, νομιζω την ρωταμε αρχικα οπως ρωταμε για διαφορα προσωπικα αλλα πια δεν παιζει ρολο...το πιστευω! σε φιλω γλυκα , να σαι ηρεμη και να περνας καλα!

Greca είπε...

σου έχω πει ότι με έχεις εντυπωσιάσει???
σου έχω πει ότι -ας μου επιτραπεί η φράση- σε λατρεύω???
ε ναι βρε μουρλοζακυνθινιά!!!!
α ρε τι μας έκανες βραδιάτικα!!!!
carpe diem φιλενάδα!!! μόνο αυτό!!!!
σε φιλώ!!! πολυ πολυ πολυ όμως!!!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μμμμ...μήπως να το παίξεις και στο λόττο, πρότο ....και δε συμμαζεύεται το "17";
Πολύ γουρλίδικο τζάνεμ...

Με το γλαρό βλέμμα τί μου θύμισες...
"γλάρος είδε γλάραν
κι' η γλάρα γλάρωσε
κι' ο γλάρος τη...μπαγλάρωσε"
;-)
Μη βαράς...δεν είναι δικό μου, πριν ένα χρόνο περίπου το είδα σε κάποιο μπλογκ, καινούρια ήμουνα..που παν τα τέσσερα δεν ήξερα..δεν κράτησα στοιχεία..

Πούν' τη, πούν' τη,
νάτη, νάτη
όμορφη κι' αφράτη!
Με αυτοπεποίθηση, σιγουριά, αισιοδοξία και αγέρωχο βλέμμα

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ!!!!!!!!!!!!

Φιλιά και Γλαρένιες αγκαλιές

kiki είπε...

Όταν η μοίρα μας χτυπάει την πόρτα αλύπητα, φιλοσοφούμε, κάνουμε απολογισμό, εκτιμάμε πολλά και ... αρχίζουμε να ζούμε όπως έπρεπε από την αρχή. Χωρίς αναστολές, χωρίς πρέπει και μη. Πολύ σωστά εξηγήθης στο -17. Εγκρίνω και επαυξάνω. Βουρ!

Paranoia είπε...

Πίσω λοιπόν και τα κεφάλια μέσα. Ξαφνικά συμβαίνουν όλα. Εκεί που έπαιρνα τα δροσερά σνάκς μου με φόντο το γαλάζιο, τα μάζεψα και γύρισα πίσω μέσα στο καταμεσήμερο.
Η συνέχεια θα δείξει...πάλι το φευγιό!

-> ilia μου

αναδύομαι από τα καμένα σιγά - σιγά
αλλά "γουστάρω" κάθε παραμύθι που έχει στοιχεία αληθινά και δυνάτά

ένα φιλί κι από μένα με την καλημέρα μου

-> caesar

δεν θέλω να αποφεύγω τίποτα, μόνο το σκόρδο, άντε και τον παστουρμά

φιλί καλέ μου

-> una mama

να μπούμε και στο κλίμα πάλι και με γεμάτες μπαταρίες να περιμένουμε το χειμώνα που δεν θα είναι απ' τους καλύτερους κατά πως αχνοφαίνεται, Πλημμύρες και δεινά έπονται..
καλή σου μέρα κοπελάρα μου

-> greca

αν μπορούσα να αποτυπώσω όλα όσα συμβαίνουν, απλώνονται, εξελίσσονται θα έχανες την ιδέα που έχεις για μένα.
Αλλά η ίδια η ζωή μας κλείνει το μάτι κι εμείς πάμε πίσω της

φιλιά κι από μένα πολλά

-> φύρδην-μιγδην

φιλενάδα να είσαι καλά με τα ωραία σου

όλα είναι μια απόφαση μετά από μια πραγματικότητα που σε αναγκάζει να βγεις απ' τις πεπατημένες σου, οπότε μιά χαρά όλα!

φιλάρες πολλές

-> ονειρομαγειρεματα

είδες πόσο απλά όλα μπορούν να αλλάξουν?

φιλιά φιλενάδα και καλημέρες πολλές

Greca είπε...

καλησπέρα!
πίστεψε με αντέχω πολλααααα... άντε μην αρχίσει ο καθένας μας και η καθεμία μας να λέει εδώ ό,τι έχει καταγράψει στο τεφτερακι της ζωής του... και να σου πω κάτι??? δε μου αρέσουν οι ατσαλάκωτοι άνθρωποι... ποτέ δεν τους πήγαινα... οπότε! απάντα και συ στο σινιάλο και βουρ!!!! (το συνεχίζω από τα ονειρομαγειρέματα!)

Μαριλένα είπε...

Τελικά κουράστηκες ή ξεκουράστηκες στις διακοπές; :ΡΡΡ

Λοιπόν, κάνε αυτό που σου λέει η καρδιά σου, αλλά (μη βαράς, το 'χω στο αίμα μου να δίνω συμβουλές, ποσο μάλλον τώρα που γέρασα) μην έχεις πυξίδα αυτό που σου συνέβη.
Που πάει να πει, αν γουστάρεις πραγματικά, πηγαινε με τα μπούνια που λενε, όμως μόνο αν γουστάρεις.

αυτά φιλενάδα και πολλά πολλά φιλιά :))))

aneksartitos2 είπε...

παραληρημα!!! γιουπι δεν ειμαι ο μονος

APSOY είπε...

θα εστιάσω αλλού:
Δεν είναι γαμάτες οι αναβολές που παρατείνουν τις διακοπές?
...Μόνο αυτές οι αναβολές όμως...
Στις άλλες, λέμε όχι, έτσι?

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού να έχουμε ;)

Ανώνυμος είπε...

Καλώς μας ήρθες.

17 επάνω 17 κάτω παίξε λόττο όπως λέει και η γλαρένια ίσως μετά να κάνεις μόνιμα διακοπές και να χαιρομαστε τα απίστευτα κειμενά σου

Φιλάκια

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

σου εύχομαι να συνεχίσεις να καταρρίπτεις τα κατεστημένα.
Άντε, ακόμη να επιστρέψεις;
:)

Ναταλία είπε...

Τα γκάζια πάντα με μάγευαν.
Μα για να χυθείς εμπρός, δοκίμαζε την πρώτη και μετά πήδα τις ταχύτητες.

Θα φτάσεις αργά ή γρήγορα στην πέμπτη, και δεν θα σου φτάνει.....

Κι εκεί θα έχεις αγγίξει ένα κομμάτι ε υτυχίας......

Σε φιλώ!

..αγγελόσκονη.. είπε...

φιόρο μου καλά πας... :) σε λίγο θα τον πετύχεις τον στόχο!!δεν είναι μακριά το χαμόγελο :) 17 είπες ε;είναι άρρωστο που ζηλεύω;χιχιχι!!φιλάκι πολλά πολλά!!

iLiAs είπε...

Για μια καλησπερα περασα!
Να εισαι καλα!
Ευχες για ομορφο βραδυ! :)

Fatale είπε...

Ζήσε κοπέλα μου τη στιγμή...
και ας τον άλλον να κάνει υπολογισμούς...))
Η αλήθεια είναι η στιγμή...
η απόλαυση είναι η στιγμή...

να σε κουκουλώνουν μπόλικες στιγμές
φιλιά...

Μαριλένα είπε...

Που είσαι βρε;
Διακοπές ξανά;
Μακάρι :)))

Ανώνυμος είπε...

welcome back ή όχι?????
φιλάκια....

Ανώνυμος είπε...

φιορουλα καλημερα! μας λειπεις βρε παιδι...που βρισκεσαι? ολα καλα ευχομαι!

φιλακια πολλα...

Paranoia είπε...

-> greca

για να μην ανησυχείς καλή μου φιλενάδα και όλοι σας, η Φιορούλα το καίει, την έκανε πάλι. Ζω ένα όνειρο. Δευτέρα πια θα είμαι οριστικά Αθήνα (είπα να παρατείνω το παραμύθι μου)
Μου λείπουν "τα σπίτια σας" και μου λείπουν πολύ.
Φιλιά πολλά


-> μαριλένα μου

Αν μόνο μπορούσες να με δεις, τότε μόνο θα μπορούσες να καταλάβεις πως μερικά πράγματα είναι αδιαπραγμάτευτα....
δεν παίζονται...

κι όταν αυτά πάνε καλά τότε και "η φυσική μας κατάσταση" αλλάζει προς το καλύτερο.

πειράζει που νιώθω 18άρα, ε?

φιλιά πολλά

-> ανεξάρτητε

αν είσαι στο
"παραμύθι" κι εσύ ΕΎΓΕ ΣΟΥΥΥΥ!
Το ελπίζω...

φιλί μεγάλο

-> apsoy

αγαπημένε μου
οι αναβολές μας ανατριχιάζουν προς το καλό, ελπίζω...
μαγεία και επαληθεύτηκε και για φέτος πως "κάθε εμπόδιο για καλό"
φιλιά πολλά

-> τρελοφαντασμέμη μου

σε αποθύμησα πολύ κι εσένα και βέβαια πάντα μας χαρίζεις απλόχερα καλά λόγια. Υποκλίνομαι λοιπόν στην καλοσύνη σου και στην γοητεία σου εννοείται
φιλούμπες πολλές

-> σπύρο λατρεμένε μας

τους "γάμησα τη μάνα"
και βρίσκομαι στην αρχή ακόμα


δροσερές φιλάρες

-> ναταλία

ένα φιλί για το πανέμορφο σχόλιο σου!έχουν "χυθεί" όλα σου λέω, μόνον αυτό φτάνει για να φανταστείς τα υπόλοιπα.

-> αγγελόσκονη

τα 17 τα "μηδένισα"...
με φουλ γκάζια σου λέω, γράφει μοναδικά το κοντέρ, αλύπητα...

φιλί κοριτσάρα δροσερό



->

->

Paranoia είπε...

-> ilias

εγώ θα κάνω ολονυχτια ξενύχτια στα "σπίτια σας" επιστρέφοντας
μου λείψατε υπερβολικά

φιλιά πολλά

-> fatale

φιλενάδα μου
κάποτε κάποιοι, κάποτε, μου στέρησαν το όνειρο...
τώρα το έχω στο χέρι μου και το κρατάω δεν τ' αφήνω...εξελίσεται μαγικά

σ' ευχαριστώ, σε φιλώ, μου έλλειψες!!!

-> μαριλένα

έρχομαι σύντομα...και τίποτα δεν θα χαθεί, θα τα πάρω ΟΛΑ μαζί μου

φιλιά και πάλι

-> spaigeck

σε λίγες μέρες, ακόμα τραβάω το παραμύθι απ' τα επιμελημένα γένεια...
φιλί

-> una mama
όλα μοναδικά, τόσο που δεν φαντάζεσαι...
θα προσπαθήσω με κάποιο ποστ να περιγράψω...τις ομορφιές...

φιλιά κουκλάρα μου

σας λατρεύω όλους !

Skouliki είπε...

λοιπον φιλεναδα .....

στα ιδια και εγω στα 22 μου λοιπον την εκανα για 4 μηνες μεσα με κριση αγχους με 40 κιλα μονο μην αναλυω ετσι και εγω απο τοτε εμαθα να ζω καπως .. να μιλαω καπως .. να .. να ... να ... να..

και εχω να σου πω πως τωρα πια στα 30 μου ενα πραγμα με κραταει υγειεστατη .....

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΟΥΛΑ ΜΟΥ

σημ... χαρηκα που γνωριστηκαμε ετσω και δυκτιακα

Я верю в Сталина είπε...

Έχεις αποδείξει ότι είσαι νεώτερη στη ζωή από πολλούς μικρότερους από μενα... Και ειδικά στη ψυχή, βλέπουμε τη πλάτη σου με διαφορά...

Καλώς ήρθες και καλή συνέχεια

iLiAs είπε...

Καλό σαββατοκύριακο να έχεις!
Να περάσεις όμορφα! :)