Φίδια Μαρία μου

Λοιπόν Μαρία μου η ώρα είναι 05.00 και πετάχτηκα απ’ το κρεβάτι με μια σειρά από ατακτοποίητες σκέψεις στο κεφάλι μου.
Ας πούμε να:
Δεν μπορώ να κάνω πλεξούδες πια τα μαλλιά μου.
Ναι τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.
Μεγάλωσα βλέπεις και το θέαμα με πλεξούδες θα είναι αποκρουστικό.
Ξέχασα να σου πω άλλωστε πως τα έκοψα πάνω σε μιά κρίση χωρισμού με τον προηγούμενο.
Και όχι γουλί, μην τρελένεσαι.
Ξέρεις το γούστο μου. Άσχετα αν κάθε φορά που χωρίζω κουρεύω κι από κάτι.
Φοράω στυλάτα καπέλα πια και με τα γυαλιά ηλίου δίνω μια εικόνα προς μυστήριο. Το κορμί μου έφυγε για διακοπές, είχα υποχρέωση να το ξεκουράσω μα ο νους μου πλανάται σε ταινίες τύπου «κλουβί με τις τρελές».
Αδικαιολόγητα;
Θα μου πεις στο τέλος. Ή στη συνέχεια αυτού του σεναρίου, ανάλογα με την εξέλιξη.

Ο τύπος Χ. που εδώ και αρκετούς μήνες βολτάρει στο μυαλό στο κορμί και στη ζωή μου, έφυγε νωρίτερα από μένα για τις καλοκαιρινές του διακοπές. Χρειαζόταν βλέπεις δυο ολόκληρους μήνες για να ισιώσει με τόση κούραση. Κι εγώ δεν μπορούσα να ακολουθήσω. Άσε που στο παρελθόν πλήρωσα ακριβά όσες φορές το έκανα. Ο ένας μήνας ήδη πέρασε. Κι όπου νάναι κοντεύει να περάσει και ο δεύτερος. Ευτυχώς έχω μια φωτογραφία του στο κινητό μου, για να μην τον ξεχνάω. Μόνο που λείπει το πρόσωπο.
Έφυγε σχεδόν κλαίγοντας (και καλά!)
όχι πως το είπε ευθέως αλλά το έδειξε, ξέρεις εσύ (μεταξύ μας) τον τρόπο.
Στην πραγματικότητα δεν ήθελε να φύγει μάλιστα,
να, φιλάω σταυρό.
Μιας και δεν θα δούλευε ξέγνοιαστος θα έβρισκε χρόνο να κάνουμε όλα αυτά που το χειμώνα ονειρευόμασταν και δεν καταφέρναμε - όπως μου τόνιζε επανειλημμένα.
Εκδρομές αποδράσεις, απομόνωση και όλα τα υπόλοιπα που συντελούν στην συνταγή μιας καλής και ποιοτικής μοιρασιάς στιγμών, σκέψεων και παρελκομένων. Όπως δηλαδή συμβαίνει σε φυσιολογικές καταστάσεις νορμάλ ανθρώπων και σχέσεων. Κι εγώ με χαμόγελο συμφωνούσα. Άντρας είναι Μαρία μου, όχι ποντικοκούραδο, που έλεγε κι η μακαρίτισσα η γιαγιά μου.
Έτσι νόμιζα δηλαδή, η αδιόρθωτη.
Και φυσικά πέρασε ο καιρός και τίποτα απ’ όσα περίμενα δεν έγιναν.
Κανένα SMS, κανένα σημείο ζωής.
Μαρία μου εσύ τι θα έκανες; Και μην βιαστείς να πεις το γνωστό κλισέ : άλλος ένας μαλάκας, γιατί κάθε φορά αυτός που έχουμε δίπλα μας είναι ξεχωριστός. Γιατί κινδυνεύεις να δικαιωθείς.
Μην ξεχνάς ποτέ πως υπάρχουν και τα απρόοπτα. Ατυχήματα κακουχίες κ.α.

Η δική μου λογική αντίδραση ήταν να ανησυχήσω, σωστά μέχρι έδώ;
Στη συνέχεια να στείλω ένα SMS, ένα μήνα μετά, μιας και το κινητό του ήταν κλειστό ή δεν έπιανε (καλό;) στην άγονη γραμμή.
Καμία απάντηση μετά από μια εβδομάδα. Παρ’ ότι πήρα την αναφορά του απεσταλμένου SMS.

Τώρα πια με ζώνουν τα φίδια.
Όχι γιατί αυτό είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει. Αλίμονο. Έχουν δει τα ματάκια μου εμένα!...
Ο λόγος που ανησυχώ είναι πολύ πιο σοβαρός. Που δεν φαντάζεσαι ίσως.
Φοβάμαι!
Και αυτό που φοβάμαι είναι ένα.
Που είναι και το περιεχόμενο στο μήνυμα που του έστειλα.
«Μήπως τον έφαγε κανένα σκυλόψαρο;»
Τι άλλο να σκεφτώ Μαρία μου ;
Θα περιμένω την απάντηση από το δράστη - σκυλόψαρο.
Για επιβεβαίωση μόνο.
Γιατί τα σκυλόψαρα είναι μοχθηρά και αιμοβόρα Μαρία μου. Πάντα στόλεγα σε κείνα τα καφέ ανάμεσα στις κουβέντες μεταξύ γυναικών, στα ερωτηματικά και τις αναζητήσεις μας.
Τίποτ’ άλλο δεν δύναμαι να κάνω.
Είμαι σίγουρη πως η συνέχεια θα είναι άκρως ενδιαφέρουσα από κάθε άποψη και θα καταχωρηθεί σαν τις προηγούμενες ακριβώς στην ιστορία!

Θα μου πεις τώρα και τι σε νοιάζει εσένα ;
Σωστό κι αυτό Μαρία μου.
Χίλιες φορές στο είπα ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται απ' τη μια
- τόσοι και τόσοι προσπάθησαν -
κι απ' την άλλη τι απέμεινε να κουρέψω τώρα Μαρία μου ;


(τέλος πρώτου μέρους)