Αρχιεπίσκοπος

Με όλη τη λύπη που χαρακτηρίζει βαθιές ανθρώπινες στιγμές σαν αυτές που περνάει ο αρχι-επίσκοπος σκέφτομαι πως όλοι μπροστά στην βασανιστική ασθένεια είμαστε ίσοι. Υποφέρουμε, πάσχουμε, πονάμε χωρίς διακρίσεις. Και ο «Θεός», ο δικός του, ο δικός μου, ο δικός σας τιμωρεί κατά τον ίδιο τρόπο.
Αυτό που διαφέρει είναι η μεταχείριση. Τι φαντάζεστε πως τον έχουν πετάξει σε κανένα ράντζο στο διάδρομο παρεούλα με τα φιλαράκια τους κουμπάρους απ’ το Μενίδι;

Άκου, λέει οι καλύτεροι γιατροί έρχονται απ’ το εξωτερικό και δεν ντρέπονται να το λένε, το διατυμπανίζουν προκλητικά κι εμείς ασχολίαστα περνάμε μαρτυρικές στιγμές αγωνίας και δεήσεων. Το βρήκα, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Φέρνουν τους έξω για να γλυτώσουν τα φακελλάκια. Κοτζαμάν κράτος με περισσότερους "καθηγητάς"
απ' ότι απλά γιατρουδάκια και δεν υπάρχει ένας που να αξιολογήσει και να βοηθήσει τον Αρχι-επίσκοπο.
Αμ τ' άλλα μεγαλεία; Αεροπλάνο χειρουργική σουίτα πανέτοιμο, με χαβιάρι και παγωμένη Dom, είπαν, να ρέει άφθονη. Τι τσιγγουνιές θα κάνουμε;
Εμείς ούτε στα όνειρά μας τέτοιον επίλογο. Να δούμε τι άλλο έμεινε που δεν είδαμε, όλο εκπλήξεις είμαστε.
Άντε μετά ν' αρρωστήσεις εσύ απλό και ταπεινό ανθρωπάκι!
Φτου Κύριε …